هزاران نرگس از چرخ جهانگرد   فرو شد تا برآمد یک گلِ زرد

‌پربسامدترین طیف دریافتی سیارۀ زمین از تابش خورشید، نور حیات‌بخش و زردرنگ آفتاب است. زرد در عین‌حال الهام‌برانگیزترین رنگ برای بیان پدیده‌های طبیعی در شعر مانند پاییز و طلوع است.

رنگ زرد نزدیک‌ترین رنگ به نور خورشید است و از هر سو نورانی و تابنده به نظر می‌رسد. از مشخصات اصلی رنگ زرد انعکاس دادن نور است. رنگ زرد با هیجانی ملایم‌تر از رنگ قرمز اثر می‌کند و به همین دلیل، تا حد زیادی فرح‌بخش می‌باشد. این رنگ نشانۀ اشتیاق و علاقه به آزادی و معرف و نیز هوش و تیزبینی است. زرد، روشن‌ترین رنگ بین رنگ‌های اصلی است و زمانی که با رنگ‌های خاکستری، سیاه، بنفش مخلوط شود، تمام خصوصیاتش را از دست می‌دهد. زرد تراکمی از سفیدی می‌باشد. از این رنگ به‌عنوان نماد آخرت، شگفتی، پادشاهی و سلطنت، نور و خورشید استفاده شده است. هالۀ طلایی که هیکل مقدسین را مُنوَر می‌ساخت، بهترین کاربرد این رنگ در نگاره‌های مذهبی مسیحی قرون وسطی بود. به‌طورکلی، رنگ زرد نشان روشنی و نور بوده است. وقتی گفته می‌شود که فلانی روشن است؛ این گفته کنایه از هوش و آگاهی اوست. رنگ زرد از لحاظ سمبولیک با فهم و دانایی پیوند دارد و نشانۀ دانش و معرفت است.