آفرینشِ آنچه نیست، آراستنِ آنچه چیزی کم دارد!

آیا تزیین و آراستن مکانی که در آن به‌سر می‌بریم، نتیجه‌ی درکِ کمبود و فقدانی در فضای زندگی‌ست؟ مارتین والزِر می‌گوید، هر‌چه بیشتر کمبودی را احساس می‌کنیم به‌همان نسبت به زیباییِ آنچه برای تحمل آن کمبود، دست به‌دامانش می‌شویم افزوده می‌شود. اگر تزیین خانه از طریق افزودن اشیای مادی نظیر گلدانها، چراغها، فرشها و مبلمان اهمیت اندکی در زندگی دارند، راز آفرینش و تولید این مقدار از تزیینات و آرایه‌ها را چگونه می‌توان دریافت؟
تاریخ کلاسیک هنر که معمولاً به‌قلم مؤلفانی هنرشناس نوشته شده، صفحات اندکی از فصول خود را وقفِ هنرهای تزیینی کرده‌اند. گروهی از هنرشناسان و منتقدانِ هنر، عامداً هنرهای تزیینی یا دکوراتیو را شایسته‌ی توجه ندانسته‌اند و اغلب تلاش داشته‌اند که با تفکیک هنر به شاخه‌هایی مثل هنرهای زیبا، تزیینی و کاربردی در پی داوری ارزشی و ذاتی هنرها برآیند. نادیده انگاشتن هنرهای تزیینی "در حدّ اهمیت خودش" نخواندنِ صفحاتی از تاریخ فرهنگ و هنر است.
می توان تعاریفی ساده از هنرهای کاربردی یا تزیینی ارائه نمود، مثلاً تأکید بر مفید بودن محصولات هنرهای کاربردی یا تزیینی با طرح این استدلال که هدف آفرینش آنها رفع نیازهای ضروری یا طبیعی و زیبایی‌شناختی آدمی بوده است.