جوزیا وِج وود، (1730-1795)

اهمیت طراحی، پیش از تولیدِ کالا

در سالهای پایانی قرن هجدهم در اروپا دگرگونیهای جدی در زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی پدید آمد که به توسعه‌ی صنعت و نهایتاً انقلاب صنعتی انجامید. انگلستان، پنجاه سال زودتر از سایر کشورها با این پیشامد مواجه شد. در روند تولید صنعتی کالا، اولین کارخانه‌ها در این کشور تأسیس شدند. همین‌طور در آن زمان انگلستان در زمینه‌ی اهمیت دادن به مقوله‌ی طراحی پیش از تولید کالا، در جهان پیشتاز بود. از نخستین کارخانه‌هایی که فرایند طراحی پیش از تولید در آن مورد توجه قرار گرفت کارخانه‌ی ساختِ ظروفِ وِج وود است. کارخانه‌ی وِج وود و پسران، تولید کننده‌ی انواع ظروفِ سرامیک ( سفالینه‌ها و پُورسُلِن‌ها )، در سال ۱۷۵۹ میلادی توسط جوزیا وِج وود، در شهرِ استاک آن‌‌ترنت انگلستان تأسیس شد. اصلی‌ترین سیاست این کارخانه تولید محصولی بود که بازارِ عرضه‌ی آن فراتر از طبقه‌ی مرفه بوده و پاسخگوی ذوق و سلیقه‌ی قِشر وسیعتری از جامعه باشد. اهمیت کیفیت و مقوله‌ی زیبایی برای وِج وود تا حدی بود که در فرایند طراحی و ساخت محصول، موفق به جلب رضایتِ همکاریِ هنرمندی چون جان فِلَکسمَن، پیکره‌ساز و طراح نامورِ عصر خود گردید. رنگهای به‌کار رفته در تولید ظروف وِج وود عمدتاً شامل قرمز اُخرایی، سفید، سیاه دودی، سبز پسته‌ای خاموش، آبی تیره و آبی روشنی که به‌دلیل خاص بودن‌اش به آبیِ وِج وود معروف شده می‌شوند. ظروف سفالی و چینی وِج وود بسیار زیبا بودند، در مقابلِ تغییراتِ ناگهانی دما تعییر شکل نمی‌دادند، تولیدشان نسبتاً آسان و سریع بود و تنوع رنگ، نقش، شکل و کاربرد آنها، هر سلیقه‌ای را به تَملک و خریدشان وسوسه می‌کرد.

استفاده از محتوای جُستارها، با ذکر دقیق مأخذ و منبع آنها بلا‌مانع است.
هنرهای تزیینی
هنر تزیینی یا دکوراتیو، معمولاً به هنری اطلاق می‌شود که وجه زیبا‌شناسانه‌ی آن نسبت به وجه کاربردی، معناشناسانه و نمادشناسانه‌اش رُجحان و اولویت داشته باشد. بر اساس این تعریف، بسیاری از تولیداتِ صنعتِ دستیِ کالا، موسوم به صنایع دستی و حتی بسیاری تولیداتِ طراحی صنعتی ماشینی، بویژه آن دسته از تولیداتی که علاوه بر ملاحضاتِ کاربردی، به زیبایی و خوشایندی بصریِ کالا نیز توجه می‌کنند، در زُمره‌ی آثارِ هنرهای تزیینی قرار می‌گیرند.
سبک‌شناسی
سبک، در کاربرد دستورِ زبانی اسم، مأخوذ از زبان عربی‌ست، معانی لُغوی آن، شیوه، طرز، راه و رسم، راه و روش، قاعده و اسلوب است. به دلیل فراگیر شدن این اصطلاح و پذیرش ذوق عمومی، تلاش برای استفاده از معادلهای فارسی آن به نتیجه نرسیده است. به ویژگیهای ساختاری یک اثر که تعلق آن را به شخص (هنرمند)، مکتب ( باوهاوس)، یا دوره‌ی معینی ( دوران رُنسانس، مدرن)، نشان می‌دهد سبک می‌گویند. سبک شیوه یا روش مشخصی‌ست که در انجام گرفتن کاری یا ساخته شدن چیزی به‌کار می‌رود.

با خبرنامه‌ی پرووال در جریان باشید!