مایکل تونِت، (1796-1871)

مایکل تونِت، درودگر، مخترع و از پیشگامان تأثیر‌گذار طراحی مبلمان در سده‌ی نوزدهم میلادی‌ست. تونِت را بیشتر به‌دلیل نگاه و تلاش‌ در برقراری پیوند میان شیوه‌های تولید دستی کالا و روشهای نوین طراحی صنعتی می‌شناسند. هر چند اهمیت زیبایی‌شناسی و کاربردی آفریده‌ها و ابداعات تونِت غیر قابلِ انکار است. بزرگترین دستاورد تونِت در طراحی مبلمان، ابداعِ روشی در خَم‌کردنِ تخته‌های چوبِ راش بود، اختراعی که برای او موفقیتی چشمگیر و اعتباری جهانی به‌همراه آورد. آفریده‌های تونِت در زمینه‌ی طراحی مبلمان به‌ویژه انواع صندلی، پُر‌شمار است، همین‌طور ابداعاتِ او (در تاریخِ طراحی صنعتی)، هم به‌دلیلِ زیبایی و هم مزیتِ کاربردی آنها در‌خور اهمیت هستند. در میانِ کارهای او برخی شاخص‌ترند زیرا پس از آفرینش و تولید، توجه طیفِ وسیع‌تری از جامعه را به‌سوی خود جلب نمودند. صندلیِ بارها، صندلیِ تئاترها، صندلیِ کافه‌های وین، صندلیِ شماره‌ی ۱۴. صد و شصت سال از طراحی آن می‌گذرد، ساخت آن به‌واقع به شمایلی در تاریخ طراحی مبلمان تبدیل شده است.
‌مایکل تونِت از طریق فرایندی که از قرار دادن قطعات چوب، تحت فشار بخار حاصل می شد، توانست طی مراحلِ دقیق مهندسی، برشهای چوب سخت را به‌صورتِ گرد یا به‌شکل انحنای حَرفِ اِس خَم کند. طراحی و تولید این صندلی به‌سرعت آغاز و پی‌گیری شد، تا جایی که تا سال ۱۹۳۰، ۵۰ میلیون نمونه از آن به‌فروش رسید. تا اوایل قرن بیستم، 6000 کارگر در استخدام کارخانه‌های برادرانِ تونِت بود، آنها  روزانه 4000 قطعه مبل تولید می‌کردند. سه ویژگی، رموزِ جاودانگی این صندلی شدند: زیبایی در عین سادگی، کاربردی بودن به‌دلیل شیوه‌ی طراحی و امکانِ مونتاژِ سریع و آسان و قیمت مناسب و توجیه اقتصادی تولید انبوهِ آن.
لوکور بوزیه معمار فقید سوئیسی درباره‌ی صندلی شماره‌ی ۱۴، آفریده‌ی مایکل تونِت، با اطمینان می‌گوید: چیزی زیباتر، خوش‌ساخت‌تر، با معناتر و کارآمدتر از این صندلی وجود ندارد.
تونِت، پنج پسر داشت که همه‌ی آنها از ابتدای راه‌اندازی نخستین کارگاه تا تأسیس شرکتها و کارخانه‌های بزرگ برادران تونِت، در کنار پدر فعالیت می‌کردند.
پس از سپری شدن صد و شصت سال از زمان ساخت صندلی شماره‌ی ۱۴ و فعالیت پنج نسل از فرزندان تونِت، امروزه این صندلیِ کافه‌ای با شماره‌ی ۲۱۴ در کاتالوگ‌های معرفی محصولِ فروشندگان نامگذاری می‌شود.