سبک دکوراسیون وِج وود، میراثی 250 ساله
هنوز هم زیبایی‌شناسی وِج وود با میراثی دویست و پنجاه ساله، به‌عنوانِ سبکی در طراحیِ ظروف، مبلمان و دکوراسیونِ داخلی، طرفدارانی در جهان دارد. هر چند گروهی این سبک را شیوه‌ای بین‌المللی می‌دانند اما وِج وود بیش از آنکه سبکی جهان‌شمول باشد، سبکی زمان‌شمول و برای تمامِ دورانهاست. عناصر بصری آشنای این سبک بیشتر یاد‌آور چیدمانِ خانه‌های شهریِ کلاسیکِ اروپای غربی‌ست. مبلمان، کوسن‌ها و کاغذ دیواری‌های، پوشیده از نقوشِ اندام وارِ گیاهی یا جانوری که با رنگهایی که اغلب در تضادِ تیره_روشنی یا فامهای رنگی انتخاب شده‌اند، جلوه‌های زیبایی از هماهنگی و گرمای این سبک را نمایش می‌دهند.
استفاده از محتوای جُستارها، با ذکر دقیق مأخذ و منبع آنها بلا‌مانع است.
دانش دکوراسیون
دکوراسیون، (با تلفظِ انگلیسی دکوریشِن) که معادلِ فارسی آن را چیدمان، آرایش و آرایه‌گری می‌نامند، زمینه‌ای تخصصی و شاخه‌ای از هنر و دانشِ معماریِ داخلی‌ست که مبانی نظری و تئوری آن، تقریباً با مبادیِ تمامِ شاخه‌های هنرهای تجسمی همپوشانی دارد. این دانش در پایه، شامل شناختِ اشکال، احجام، بافتها و نقوش و کیفیاتِ بصری، نظیرِ رنگ، ریتم، نور، ترکیب، تضاد و هماهنگی می‌شود. در مراحل تخصصی، دکوراتور‌ها از موادِ گوناگونی که طراحانِ معمار در ساخت سازه‌ها به‌کار می‌گیرند (موادی مانندِ چوب، سنگ، فلز، شیشه، پارچه و...) و حالات و بیانهای عاطفیِ مواد و مصالح شناختِ کامل دارند. همچنین با روندِ تولید طراحی صنعتی و دستی کالا، یعنی مبلمان یا تمامی لوازمی که برای تجهیز یک مکان ضرورت دارد و چیدمانِ هدفمندِ آنها و همچنین با سبک‌شناسیِ تاریخی معماری و هنرهای تزیینی و نیز امکانات و توانایی‌ها و محدودیتها و موانعِ فرهنگیِ محیطِ کاریِ خویش آشنایی دارند.
سبک‌شناسی
سبک، در کاربرد دستورِ زبانی اسم، مأخوذ از زبان عربی‌ست، معانی لُغوی آن، شیوه، طرز، راه و رسم، راه و روش، قاعده و اسلوب است. به دلیل فراگیر شدن این اصطلاح و پذیرش ذوق عمومی، تلاش برای استفاده از معادلهای فارسی آن به نتیجه نرسیده است. به ویژگیهای ساختاری یک اثر که تعلق آن را به شخص (هنرمند)، مکتب ( باوهاوس)، یا دوره‌ی معینی ( دوران رُنسانس، مدرن)، نشان می‌دهد سبک می‌گویند. سبک شیوه یا روش مشخصی‌ست که در انجام گرفتن کاری یا ساخته شدن چیزی به‌کار می‌رود.