فیلیپ اِسپیک من وِب، (1831-1915)
پدرِ سبک معماریِ "هنر و صنایع دستی"
فیلیپ اِسپیک‌مَن وِب[1]، (1831-1915) معمار و طراح انگلیسی که از او به‌عنوانِ پدرِ سبکِ معماریِ هنر و صنایعِ‌دستی یاد می‌کنند، در آکسفورد[2] به‌دنیا آمد و در نورث هامپشایر[3] تحصیل کرد. در 1856 با ویلیام موریس[4]، (1834-1896) رهبر جنبش هنر و صنایع‌دستی[5] آشنا شد و از ۱۸۵۸ شیوه‌ی شخصی خود در طراحی و معماری را پی‌گیری نمود. او دستیارِ جورج اِدموند استریت[6]، معمار انگلیسی دوران ویکتورین بود[7]. شهرت وِب را بیشتر نتیجه‌ی همکاری او با موریس، عضویت در انجمن اُخوت احیای هنر پیشارافائلی[8] و نیز طراحی معماریِ خانه‌ی‌قرمز[9]، (واقع در بِکسلی‌هیت[10]، ناحیه و شهرکی در لندن) می‌دانند، در حالی‌که او از اعضاء مهم جنبش هنر و صنایع‌دستی به‌شمار می‌آید. آثار اصلی وِب تحت تأثیر سبکهای قرون وسطایی و شیوه‌های بومی یا محلی انگلستان طراحی شده‌اند. نماهای آجری، پنجره‌های باز و بلند، بامهای شیروانی و دوری از الگوهایِ تزیینی سبکِ ویکتورین. طراحیِ خانه‌ی استاندِن[11] در ایست‌گرینستید[12] واقع در سایکس‌غربی در جنوب‌شرقی انگلستان، (با مشارکتِ ویلیام موریس) نیز از کارهای فیلیپ وِب است. این خانه در سبک معماری و الگوهای هنری جنبش هنر و صنایع‌دستی طراحی شده است. فیلیپ وِب را به‌عنوان طراح مبلمان (در مفهومِ کلانِ اثاث‌خانه) نیز می‌شناسند. او با مواد متنوعی مانند، چوب، فلز، شیشه و پارچه آثار زیبایی آفرید، جسارت‌اش در به‌کارگیری مواد گوناگون و سلیقه‌ی والای او، میراث ماندگاری از آفریده‌هایی‌ست که در موزه‌ها و بناهایی که ساخته به‌یادگار مانده‌اند. فیلیپ وِب به‌همراه ویلیام موریس و جورج هوارد، سیاستمدار، نقاش و چاپگرِ انگلیسی، از مهمترین اعضاء جنبش هنر و صنایع‌دستی محسوب می‌شوند. آنها در سال 1877 انجمنِ حراست، (حفاظت و پاسداری) از ساختمانهایِ باستانی را تأسیس کردند.
پی‌نوشت‌ها:
- ^ Philip Speakman Webb
- ^ Oxford
- ^ Northamptonshire
- ^ William Morris
- ^ The Arts and Crafts movement
- ^ George Edmund Street
- ^ عصر ویکتورین: The Victorian era یا ویکتوریا و یا ویکتوریایی، به فاصله‌ی میانِ سالهای 1837 تا 1901، اوج انقلابِ صنعتی در بریتانیا و دوره‌ی زمامداری ملکه‌ی ویکتوریا، اطلاق می‌شود.
- ^ اصطلاحِ عبارت‌گونه‌ی احیاگرانِ هنر پیشارافائلی، اول‌بار برای نامیدنِ ناصریانِ آلمانی به‌کار‌برده شد. گروهی از هنرمندانِ آلمانی و اتریشی که اوایلِ قرن نوزدهم با هدف بازگشت به الگوهای هنر دینی و احیایِ هنر قرون وسطی و رُنِسانس فعالیت می‌کردند. ناصریانِ آلمانی را از پیشگامانِ احیای هنر پیشارافائلیِ انگلستان می‌شناسند. در نیمه‌های قرن نوزدهم، جمعی از هنرمندان و نویسندگانِ انگلیسی، با انتخابِ نامِ انجمنِ اُخُوَتِ هنرِ پیشارافائلی، تشکلی را بنیان نهادند که در اهداف، همان الگوهای فکری ناصریان آلمانی را دنبال می‌کرد. اعضای این انجمن به‌لحاظ تخصص، در زمینه‌های متفاوتی فعالیت می‌کردند، میان‌شان نقاش، پیکره‌ساز، منتقدِ هنر، شاعر و صنعتگر پیدا می‌شد. هدفِ عمومیِ اعضایِ این تشَکَل که در مبانی فکری و نظری تحت تأثیرِ آراء جان راسکین (شاعر، نویسنده، نقاش، معمار و از مهمترین نظریه‌پردازانِ عصر ویکتورین) قرار‌داشت، بازگشت به خلوص، سادگی و بی‌پیرایگی در هنر، وفاداری به طبیعت و پرداختن به موضوعاتِ ساده بود.
- ^ Red House
- ^ Bexleyheath
- ^ Standen House
- ^ East Grinstead